Merhaba vekilim, pardon başkanım!

Bir seçimden diğer seçimin havasına erken giren İzmir'de, siyasileri en çok göreceğiniz yerin neresi olduğunu sorarsanız Adnan Menderes Havalimanı diyebilirim. İzmir'den Ankara'ya giden uçaklar; belediye başkanından meclis üyesine, eski vekilden ilçe başkanına kadar siyasetin her kademesinden ismi, parti genel merkezlerine taşıyor.

Bunun sebebi ne mi? Elbette mayıs ayında geride bıraktığımız genel seçimlerin ardından İzmir'de yerel seçim hazırlıklarının hızlı başlamış olması.Siyasiler 8-9 ay sonra gerçekleştirilecek yerel seçimler için kulis çalışmalarına başlarken, mevcut belediye başkanları da koltuğu korumak adına şimdiden hamlelerini yapmaya başladı.

Kimi belediye başkanları, ilçelerindeki basın ve sosyal medya ekibini güçlendirmeye uğraşırken, kimi başkanlarsa mahalle delegeleri ve ilçe kongrelerine yoğunlaşarak, ilçelerinde iktidar savaşı başlattı. 

Buraya kadar saydıklarım, ideal siyaset olmasa da Türkiye şartlarında normal bulduğum şeylerden oluşuyor. Sonuçta herkesin siyaset yapma hakkı, ortaya bir iddia koyma hakkı ve seçme olduğu kadar seçilme hakkı var. 

AMA

Şunun şurasında genel seçimi geçireli birkaç ay olmuşken, milletvekilliği için aday adayı olmuş insanların, şimdi de belediye başkanlığı için aday adayı olarak çalışmaya başlamasını çok da hoş karşılamıyorum. Düne kadar tüm İzmir'i Türkiye Büyük Millet Meclisi'nde temsil edebilmek adına çalışırken, ne oldu da bir anda bu isimler bulundukları ilçeye aşık oluverdiler? Madem ilçeye aşıktınız neden yerel seçimi beklemediniz?

Daha aday adaylığı dosyasının içindeki imzası kurumamış siyasetçilerin, birden ilçelerine aşk duymasını, "Beni bir şey yapın da ne yaparsanız yapın." çabası olarak görüyorum. Peki sırf "Bir şey" olabilmek adına verilen bir mücadele ne derece samimi? 

Sokakta ve partilerde bir gelenek vardır. Milletvekilliği için bir kişi yola çıktığı anda o kişiye çevresindekiler "Vekilim" diye hitap eder. Aynı şey belediye başkanlığı için de geçerlidir. 

Durum böyle olunca 2 ay öncesine kadar "Vekilim" dediklerimize "Pardon başkanım diyecektim" mi diyeceğiz? Bana göre etik olan davranış, bir koltuğa aday olduktan sonra eğer olmuyorsa bir süreliğine ismini eskitmemek için kenara çekilmektir. Yoksa hem ben partimin neferiyim deyip, hem de hiçbir seçimde nefer olmadan hep komutan olmaya çalışınca komik duruyor.