5393 sayılı belediye yasası belediye başkanlarına sonsuz yetkiler vermektedir.
Bu yetkiler ahlaki, vicdani, kollektif akıl ve bilgi birikimi uygulandığı zaman şehirlere, ilçelere ve beldelere hizmet olarak yansır.
İmar uygulamaları kamu yararına, adil ve vatandaşı mağdur etmeden uygunlanır, parklar ve yeşil alanlar oluşur, kentin ulaşım sorunları çözülür, çevresel ve ekolojik duyarlılıkları olan fiziksel altyapı ve üst yapılar oluşur.
Bu ve bunun gibi hizmetlerle, halkın rahat ve konforlu bir şehirde yaşaması sağlanır. Bunlar da kaynakları israf etmemek ve keyfi kullanmamakla olur...
Buna karşın belediye başkanı;
Keyfi icraat uygulamalarında en büyük kamu kaynak israfını oluşturur, başta şirketler olmak üzere belediye kadrolarında keyfi kadrolaşma yaparsa, şahsi ikbal ve politik ikbal kaygısıyla hareket ederek, kendisini belediye başkan adayı yapan kimselere belediye gücüyle diyet ödemeye kalkarsa, bu keyfiyet durumu israfın en temel unsuru olur.
Bununla birlikte doğrudan teminle yapılan mal ve hizmet alımları istismar edilir, protokol ve ağırlama giderleri ile belediye şirketlerinin hizmet hak edişleri abartılırsa, gerçek manada norm kadro ve ihtiyaca göre işler yürütülmediği için hizmet üretilemez.
Belediyenin gelirleri eğer giderlerini karşılamıyorsa (şirketleri dahil) ki üzelerek ifade edelim bazı belediye şirketleri iflas aşamasındaysa işler ahbap çavuş ilişkisi ile yönetiliyor demektir.
Örneğin imar, ulaşım, trafik, çöp, kanalizyon atık sorunları gibi temel sorunlar çözülmeden abartılı anıt ve heykel yapmanın maksadı nedir? Öncelikle rahat ve sağlıklı yaşanabilir bir şehir öngörüsünde bulunulmalıdır. Belediye bütçesinin yatırıma ayrılmış olan oranı ile yapılan çalışmaların nasıl kullanıldığı tespit edilmelidir.
Açıkça belirtmek gerekiyor ki, belediyelerin kaynak sorunu yoktur. Kaynakları israf etme sorunu vardır.
Şehrül’emin emin olmak ahlaki seciye ve bilgi birikimi gerektirir...
YORUMLAR