Kaşe yazısı...

Son hecesini sevdiğim bir gazete var. Bir de kulaklarının çınlamasına bayılan bir köşe yazarı... Tesadüfen bir arkadaşımın göstermesiyle birlikte gözlerime inanamadım. Bu müthiş yazarımız çıkıp yapılan zamları savunmuş. Benzin zammına olan tepkiye karşı çıkıp, "Arabası olan dar gelirliler mi?" demiş.

Motorlu taşıtlar vergisine gelen zamma olan tepkiye "Araba sevdası" demiş.

Hatta ve hatta eklemiş, "Asgari ücretle geçinen insanların arabaları yok ki, bu gelen zamla ilgili de direkt bir dertleri olsun" buyurmuş.

Emlak vergisinin "vatandaş" ifadesiyle bir tutulmasına tepki göstermiş. Çünkü ona göre bir avuç zenginin sadece tapusu var anladığım kadarıyla.

Tabii devam etmiş, otoyol ücretlerinden girmiş, sigara ve içkiye gelen zam için "bence az gelmiş" deyip, yasaklamayı bile teklif etmiş.

Okudukça kanım dondu. İnsan gibi yaşamak bu arkadaşa göre yalnızca "bir avuç elit meselesi"...

Arabaya binmek elit işi, dişinden tırnağından arttırıp bir şekilde emlak sahibi olmak (şimdi iyice zor da...) elit işi, sosyalleşmek, yurt dışını görebilmek yalnızca elit işi. 

Vatandaşı yalnızca bir yığın olarak görüp, hayat standartlarına ve sosyal yaşama düşman kesilen bu mantığı sağlıklı bulmuyorum. Adam açık açık aldığınız nefese şükredin, sizi vatandaş kategorisine koyduğuma dua edin diyecekmiş de kalemi varmamış.... Otomobil sahibi olabilmeyi dahi halka lüks gören, sefaleti kutsayan bir gazetecilik olabilir mi?

Ne yazık ki olmuş.

Nitekim fasulye tanesi kadar aklı ve vicdanı olan bir insanın savunamayacağı zamları kim savunabilir sorusunun cevabı elbette "kalem oynatmayı bilen biri" şeklinde olurdu da, kendini geliştirip kalem raksettirmek gerçekten bambaşka bir başarı hikayesi olsa gerek. Zira kalem oynatanlar gazeteciler olsa da, kalem raksettirenler bizden değildir.

Açıkçası ben CHP'li bir yönetici ya da belediye başkanı olsam bu gazeteyi ve yazıyı Türkiye'deki tüm evlere sokardım.

Eğer AK Partili bir yönetici ya da belediye başkanı olsaydım, vatandaşta tepkiye yol açacak yazının insanlara ulaşmaması için elimden geleni yapardım.

Hiçbiri olamayıp gazetenin patronu olsam, alnından öpüp "Görev adamısın vesselam" derdim.

Zira mikroskopla vicdan ve hür irade arıyıp bulunamayacak, halk için değil maaş için kaleme alınan bir "yazı" köşe yazısı değil, olsa olsa sahneye çıkma ücreti misali "kaşe" yazısıdır.